این قسمت حدود ?? دقیقه سانسور داشت

ابتدا سکانسهایی که تو قسمت قبلیم حذف شد قوطی های نوشابه زمزم و تلو تلو خوردن مین گی سو (البته بیشتر سانسور گفتاری داشت که تو قسمت قبل گفتیم)

یونگ شین به مین گی سو میگه تو که گفتی خوب بلدی بنوشی (چای یا قهوه) که مین گی سو دست یونگ شین رو میگیره میگه تو بیا جلوی من راه برو خانوما مقدم ترن

مین گی سو از بدی های سئول برای یونگ شین میگه

یونگ شین هم که حسابی مست شده پرت میشه تو تو گودال

یونگ شین به مین گی سو میگه چرا انقدر داد می زنی همه می فهمن اصلاً می خوای برو خونه رئیس ده میکروفن دستت بگیر تا همه بفهمن که مین گی سو هم میگه فکر خوبیه خونه ی رئیس ده کجاست همین جور فریاد می زنه که یونگ شین جلوی دهنشو میگیره و یهو هر دوتا می خورن زمین و میوفتن تو بغل هم

مین گی سو همین طور دراز کشیده و دستشو دراز می کنه به طرف یونگ شین که یونگ شین میگه میخوام بلند شم که اونو میکشه به طرف خودش و میگه می تونم ببوسمت که از گذاشتن بعضی از عکسا معذوریم 

و دلداری دادن مین گی سو به یونگ شین

یونگ شین از مین گی سو می خواد که هیچ وقت عاشقش نشه و هیچ وقت اونو نبوسه

آقای لی همبگرو از دهنش در میاره بیرون و دوباره شروع می کنه به خوردن کیک شکلاتی خودش (واقعاً صحنه ی چندشی بود)

صحنه جراحی پدر بورام توسط مین گی سو

حمله کردن همسایه ها به یونگ شین

معلم از پرستار می خواد که بره بیرون

اون هی زنگ میزنه به سوکه ولی تلفن اشغاله

نوشابه های زمزم روی میز تلفن رو بر میداره یکی پشت تلفن میگه از Bar زنگ میزنم

اون هی سوک هیون مست رو میذاره توی ماشین

آقای لی و اون خانومه که مسافر خونه داره میرن بیرون (پیکنیک) و خانومه به پدربزرگ میگه چطور میتونی بخوابی من غذای مورد علاقتو برات درست کردم. اگه واقعا خوابت میاد بخواب . می خوای از دامن من به عنوان بالش استفاده کنی ؟ پسرش هم مراقب ماجراست . پدربزرگ هم دارز میکشه و واسش آواز می خونه قلب آرام من مثل یه پروانه درونم پرواز میکنه ....

مادر سوکه هم همه چیز رو میبینه و میگه باید برم کلانتری ازش به خاطر آلوده کردن محیط شکایت کنم

خوشحالی یونگ شین از خوب شدن حال آقای پارک