قسمت سیزدهم : رقابت ولیعهدی
یونگ پو هم یه محموله شمشیرهای بی صاحب کارگاه رو میده به دوچی و حقو زحمه را میگیره که دوچی در مورد رقابت میپرسه که یونگ پو میگه تسو که ولیعهد میشه من هم کمکش میکنم دوچی هم خود شیرینی میکنه و میگه به نظر من شما باید ولیعهد بشین مگه چی از دادشت کم داری که یونگ پو میگه ساکت یه وقت به گوش دادشم میرسه که دوچی میگه فقط من نمیگم خیلیها دارند اینو میگند که یونگ پو خوشش میاد
شب هانگ دانگ و افرادش شمشیرها و سلاحها را برای معامله با اوک جویها میبره که سربازهای یانگ جو بهشون حمله میکنند و همه سلاحها را مصادره میشه
و سلاحها را به هیون تو پیش یانگ جو می برند و زیر دستش وانگ سو وان میگه اینها مال بویوه داشتند مخفیانه معامله میکردن خفتشون کردیم
یانگ جو هم سریع السیر یه نامه میفرسته برای گوموا و میگه قول داده بودی که کرکره آهنگریهاتون بیارین پایین و ولی مخفیانه سلاح میفروشید از این به بعد تجارت هیون تو و هان با بویو تعطیل میشه و باید خودت شخصاً بیایی اینجا تا دستور امپراطور از هان را بهت بدیم در عیر اینصورت برین فکر نمک باشین که گوموا حسابی کفری میشه
موپالمو از این که جومونگ میخواد قصرو ترک کنه ناراحته که جومونگ میگه نترس بهت سر میزنم که همین موقع ژنرال هوگ چی میاد اونجا و موپالمو دستگیر میکنه و میبره پیش شاه
موپالمو را پیش گوموا میبرند که یونگ پو و داییش شروع به عرق ریختن میکنند شاه جریانو میپرسه که موپالمو میاد یونگ پو را بفروشه که یاد حرف جومونگ میوفته و میگه من این کارو نکردم و از این موضوع بی خبرم گوموا میگه خودم میدونم تو خیانت نمیکنی ولی کی سلاحها را از کارگاه برده بیرون که موپالمو میگه من فقط اونها به اسلحه خونه تحویل دادم چیزی نمیدونم
شاه میگه خوب پس میگی کار افراد اسلحه خونه بوده که یونگ پو با چهره آشفته و رنگ پریده همه چیو انکار میکنه و وزیر دربار بالگوئه هم میپره وسط و قضیه جمع میکنه و میگه من خودم موضع را بررسی میکنم نگران نباشید و قضیه ماست مال میشه
همین موقع یومی یول هم میاد اونجا و میگه داریم از بی نمک بدخت میشم شما دنبال مجرم میگردن برین فکر نمک باشین که هانیها بهمون نمک نمیدند و بقیه قومها را جرات نمیکند بهم نمک برسونند و به گوموا میگه اگه فکر کشوری باید بری هیون تو ببینی حرف حسابشون چیه
متحدین دوباره جلسه میگیرند و ملکه میگه یعنی باباتون میره هیون تو تسو میگه اگه بمیره هم نمیره ملکه میگه اگه من میدونستم کدوم مادر مرده ای این بدبختی را برامون درست کرد چقدر خوب میشد و به دادشش میگه سخت پی گیر موضوع باشه و یونگ حالا میفهمه چه گندی زده
دوچی هم طبق معمول داغ دلشون سر هانگ دانگ خالی میکنه که یونگ پو میاد اونجاو میخواد دوچی را بکشه که دوچی میگه من دهن کارگرها را میبندم ولی اگه منو بکشی همه لوت میدن یونگ پو میگه با این گندی که زدی کشور را بدبخت کردی الان هم که تهدید میکنی بیا یکی هم بزن توی گوشمون دوچی التماس میکنه تا یونگ پو ولش میکنه
و میاد پیش بویونگ و میگه حواسم به تو نبود وای به حالت اگه جیکت در بیاد
شاه به خرزوخان میگه نظرت چیه من باید برم هیون تو که وزیر بو هم که همیشه نگران بویه میگه درست که این کار خیلی خفت داره ولی به خاطر کشور و مردم باید برین دیدن یانگ جو که همین موقع تسو هم میاد اونجا و میگه من به جای شما میرم هیون تو و برای یانگ جو توضیح میدم چی شده تا شاید قانع بشند غلط کرده که بگه شما بیاید اونجا من جای شما خفتشو میکشم که وزیر بو میگه فکر خوبیه من هم باهاش میرم
جومونگ پیش مامانش میره که یوهوا بهش میگه تسو و نخست وزیر رفتن هیون تو و قدم اولو برداشتن تو میخواهی چه کار کنی که جومونگ میگه باید زود برم بیرون قصر
و شازده ها میزند بیرون فصر یکی اینطور
و یکشون اینطور که تسو جومونگ میبینه و خنده اش میگیره
خبر به یون تابال هم میرسه و میگه نمک برای بویو خیلی ارزش داره که گوموا تسو را فرستاده که رییس پیل میاد اونجا و میگه دو روز از بی نمکی نگذشته که مردم دارند سر نمک دعوا میکنند یون تابال میگه نقطه ضعف بویو همین نمکه که سایونگ توضبح میده که بویو معدن نمک نداره و همیشه نمک از جاهای دیگه وارد میکنند و بحثو سر آب کردن نمکهای دوچی و بازار سیاه میره که یون تابال میگه الان خطرناکه نمکها را رو کنیم باید صبر کنیم
جومونگ هم میره به مقر یونتابال که یوگی و دوستان میرند استقبالشو با شور وشعف فراوان برگشت به قصرو بهش تبریک میگند و میگند کافیه توی قصر بهمون سمت بدی تا وفادارمون را ثابت کنیم
جومونگ هم میگه من میخوام باهاتون باشم که بنده خداها فکر میکند دیگه مقامو گرفتن و جومونگ خنده اش میگیره و میگه من دوباره زدم بیرون از قصر که قیافه هاشون سه در چهار میشه
یون تابال و اهل و اعیال میاند بیرون و بعد از دادی احترام جومونگ میگه میخوام تو گروهتون کار کنم و چشمهای همه میزنه بیرون
قسمت چهاردهم : عمل پلیدانه
